Kroel.nl

Op 2400 meter hoogte, zit ik met een glas ijskoffie zomaar wat voor me uit te staren. Het is een zwijgende winterochtend in het Slowaakse Tatragebergte. De wereld is koud en bedekt met een dikke laag sneeuw. De ijskoffie wordt vergezeld door een oost-Europese borrel, die vooralsnog ondefinieerbaar smaakt, maar wel een lekker warm gevoel geeft.  

Om me heen krioelt het van de sportieve mensen. Wandelaars, klimmers en fanatici op dunne latten die een dagje aan ‘berg trotseren’ doen. Er zijn er bij, die een tocht van 6 uur achter de rug hebben, gewoon om hier te komen. Sommige mensen planten met hun laatste adem een vlaggetje in de sneeuw, met hun naam erop geschreven. Zo wappert het op 2400 meter in het Slowaaks, Duits en Pools: “Pavel was hier, Johanna was hier, Zwordnovyowski was hier”. Als ik het dal inkijk, besef ik dat het niet de borrel moet zijn waarvoor de bikkels de berg trotseren. Nee, het moet dat geweldige uitzicht zijn. Wat een machtige omgeving en wat lijkt de wereld ver weg vanaf deze berg. Wat een indrukwekkende plek zeg! Deze gedachte wordt gedeeld door de mensen om mij heen en er heerst een grote verbondenheid. We lijken een uitverkoren groep die een bijzonder geheim met elkaar deelt. 

Aangemoedigd door de koffieborrel, pak ik m’n zakdoek, prik er een dennentak doorheen, en plant deze in de grond naast alle andere ‘vlaggen’. Hypernerveus, maar in alle oprechtheid, schrijf ik op de zakdoek, “God is hier”.  Het wordt stil. Er wordt aangestaard. Woordenboeken komen tevoorschijn en sms-vertaaldiensten vliegen de lucht in, waar een arend even stopt met zweven…

Maar opeens beginnen een paar mensen te klappen. Op z’n Slowaaks wordt er instemmend ja-gemompeld en de arend verzucht; Al gauw wordt het 1 groot feest; mensen juichen, borrels gaan rond, er wordt een gitaar gestemd en even lijkt het erop alsof opwekking 492 wordt ingezet.

 Er zijn van die momenten waarop je voelt dat God tot jou spreekt. Er zijn van die plekken waarvan je weet dat God aanwezig is. Aanwezig in de mensen rondom je en zichtbaar in de situatie waarin je je bevindt. Ik daal af richting de bewoonde wereld dwars door de wonderlijke natuur en voel lied 492 in alles om me heen. Weer thuis in Nederland, maak ik een rondje in m’n bosatlas om het Tatra gebied heen. Ik heb al aardig wat rondjes verzameld; West-Ierland, Mexico, Liempde en Loon op Zand. Allemaal plaatsen waar God was en als het ware een vlaggetje heeft achtergelaten. Plaatsen waar mensen in stille (en soms luide) aanbidding met God verbonden waren. Plekken die mij er aan herinneren hoe gaaf God is.

Soms lijkt God zo ver weg en niet aanwezig bij de dingen die je doet. Maar als je heel goed om je heen kijkt, dan zie je Zijn aanraking in zoveel dingen. Als je zo’n moment te pakken hebt, neem dan even rustig adem, hoe ijl de lucht ook is, en deel je indruk met anderen. Plant eens een vlaggetje met Zijn naam erop. Deel je geheim en laat iedereen zien hoe wonderlijk God is!