Afzeikmaatschappij

Op de middenstip Voor de leeuwen dus jij kan dansen joh

 

Waren we in de prestatiemaatschappij nog op zoek naar winnaars, ondertussen zijn we beland in een wereld van ongezouten kritiek en elkaar tot op het bot afzeiken. Eén van de eerste vruchten daarvan was Idols.

Voor wie het programma niet kent, hier een korte uitleg. Mensen mogen een stukje zingen en worden beoordeeld door een zogenaamd serieuze jury. De zogenaamd beste zangers (m/v) mogen de week daarop weer een kunstje doen en uiteindelijk komt er een zogenaamd idool van het toneel afrollen. Dit alles wordt zogenaamd opgeleukt door het glasharde oordeel van de zogenaamd vakbekwame jury. Die vreselijke jury, altijd paraat met snerende opmerkingen en afbouwende kritiek, is een jury die door het afzeiken heen, het moois niet meer ziet.

‘Plop’, hoor ik ineens, ‘uiteengespatte jongensdromen’. Daarom is het tijd voor een oordeel over die jury. Ex-idool Jerney moet verbannen worden, naar een eiland met allemaal disco’s waar ze alleen maar Earth & Fire-platen draaien. Er moet een schoolpleinverbod komen voor Glibber-Jan. En als er nog een Mars-missie gepland staat, graag een plaatsje vrijmaken in de Beagle 2 voor Edwin J. met zijn geniepige Darth Vader-blik. Plop!

Plop! Terug uit mijn wraakzinnige droom, krijg ik nog het epiloog van een idols-aflevering voorgeschoteld. Het afzeiken gaat verder. De zeven grootste falers mogen een lied zingen op de middenstip van het Gelredome. Welke ziektekiem heeft dat verzonnen? Weggehoond werden ze. En het volk maar lachen achter die beeldbuis. Het is snering en inslag! Maar dat ene meisje had het door. Zij wist dat ze erbij gelapt waren en als gladiatoren voor de leeuwen zijn gegooid. Je kon het zien aan die traan in haar linkerooghoek. Alleen dat beeld al, dat had een veto moeten zijn om de dvd niet uit te brengen. Maar de dvd kwam er toch. We leven tenslotte in een afzeikmaatschappij. Voor gek staan, is big business. De publieke schandpaal is weer terug. We zoeken geen idolen meer. We zoeken dromers en dwazen, zodat we lekker kunnen afzeiken. Op jacht naar het uitvergroten van andermans falen. Wellicht omdat we zelf geen winnaar meer willen zijn.
 

Robin Vesely, eerder verschenen in jongerenblad Kivive