Blij met alles
Ik ben m’n kamer aan het
verbouwen. Dat was hard nodig. Het is begonnen uit
praktische overweging, maar al gauw heeft de trendwatcher in
mij de boel overgenomen. Ik neem geen genoegen met half werk
en besluit alles uit de Gamma-krant in huis te halen. Mooi
wint van noodzaak en geld speelt geen rol.
Tijdens de schaft neem ik, in mijn pas gelakte
Savannah kamer, de post eens door. De stapel zit vol met
bedelbrieven van goede doelen. Zijn ze nu helemaal gek
geworden? Come on zeg, mijn laatste cent zit in de
verbouwing! Of is de wereld misschien gek geworden? Mijn
kamer wordt gevuld met alle ellende van de wereld; ‘Bloed
over Beslan’; ’12- jarige Sascha werkt 13 uur per dag’;
‘Hier in de Kaukasus vriezen je dromen dood’; enzovoort
enzovoort. Er lijkt geen eind aan te komen. Dan word ik
getroffen door een folder van Stichting Vluchteling. Onder
de titel ‘Blij met alles’, wordt aandacht maar vooral geld
gevraagd voor vluchtelingen in Darfur. Kleine Fatma vertelt
haar verhaal en geeft haar definitie van ‘alles’: Schoon
water, een zeil boven je hoofd, een voedselpakket en eerste
hulp bij diarree. Daar steek ik aardig bij af met mijn
design radiator van 600 euro.
Stiekem voel ik me verbonden met Fatma. Niet vanwege
de nieuwe Savannah kleuren in mijn kamer, maar omdat Fatma
een mens is. Ze heeft vast en zeker dromen, net als ik. Ze
kijkt naar dezelfde sterren als ik. Bovendien komt 80 % van
de tuinbonen die groeien in haar land voor een spotprijs
terecht op borden van mensen zoals ik. Dagelijks pluk ik nog
steeds de vruchten van het feit dat haar continent is
leeggeplunderd.
Er zit een groot verschil tussen alles of niets. Er
gaapt een flink gat tussen mijn consumeren en de hare.
Beschamend kijk ik naar de laatste klusjes in mijn paleis.
Ik ga ze zeker nog afmaken, maar ik neem alvast afscheid van
mijn nooit tevreden alter ego. De brand in de wereld valt
niet te blussen, maar een gezond stukje soberheid is zeker
op zijn plaats.