Morgen word ik pappa
Morgen word ik pappa,
dan krijg ik springen op mijn buik,
in plaats van koffievlekken, gemorste melk in bed.
Zoet gevoed door moeders mooiste,
die rondkijkt in de pappa-mamma-kamer,
waar de kruimels van de avondliefde,
nog dansen op het melkmatras.
Morgen word ik pappa. Dan krijg ik liefde om te geven, nog meer dan ik mezelf zou kunnen wensen. Dan stem ik mijn gitaar en schrijf het loflied van de eeuw. Dan neem ik stille tijd en snuif wat lijntjes van het leven. En door de luiers en babybillen heen, zal ik de geur van een wonder ruiken.
In vogelvlucht de wereld rond. Dat kan tegenwoordig zelfs low-budget. Alles is bereikbaar en niets meer onbekend. Contacten zijn vluchtig en dankzij internet 24 miljard keer sneller dan de postduif. De verklaringsdrang zegeviert en het begrijpen kent geen grens. Het leven is ontdekt en elke ster heeft wel een naam. De wereld is een roze koek die uitnodigt voor gretige happen. Wetenschap wordt aanbeden, theorieën worden verhoogd. God is niet bewezen en dus wordt Jezus gedegradeerd tot een historisch persoon, uitgedacht in Hollywood. De oerknal is een feit en de wonderen lijken de wereld uit.
Op de vooravond van het pappa-zijn, denk ik aan mijn eigen vogelvlucht. In de tegenstrijdigheid van ons bestaan, stuit ik op het levende bewijs dat geen verklaring nodig heeft. Een stevig bewustzijn maakt zich van mij meester. Het is de Meester zelf die in al Zijn glorie en grootheid, zichzelf openbaart als de levende Schepper. Woorden als genade, dankbaarheid en Olvarit komen in mij op. Een vloedgolf van liefde en genegenheid overspoelt elke vorm van redenatie. Ik kan het niet verklaren en nog minder kan ik het bewijzen, maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Want morgen word ik pappa.