Vergezicht uit Kiev
Tussen alle beelden van ongewoon geweld uit Kiev vind ik deze foto. Vanuit de bus aanschouwt het mooie meisje de horror die zich afspeelt op het plein. Er staat geen naam bij de foto, maar ik noem haar Sereen, of gewoon Engel.
Ze heeft een melancholische blik; Vol woede, wijsheid en een vurig verlangen dat alles zó anders mocht zijn. Ze houdt zich vast; Angstvallig maar ook dapper en ferm. Het is koud in bus 5, maar half zo kil als op het plein waar ze van gruwt.
In een andere tijd had ze Anna Karenina kunnen heten. Op een andere plek, was ze koningin van het bal. Maar Sereen woont in Kiev en de eeuw is nog jong. Onderweg naar huis, waar een pracht van een oma, de mooiste roze mutsen breit. Ze is zo iemand die méér kan, maar wie gunt haar die kans? Ik hoop dat ze haar vinden, wanneer de vuren gedoofd zijn. En dat ze haar kronen tot koningin. Dan zal ze pleiten voor recht. Voor een eeuwige stilstand; van wapens en woorden. Ik bid haar land een zachte lente toe.
Robin Vesely, 2014